خم کاری پروفیل ها و لوله ها ی تو خالی که زاویه خمش آن ها زیاده بوده و شعاع خم کوچکی دارند ، این امکان وجود دارد که مقطع ان ها در محل خمش تغییر فرم دهد ( اصطلاحا دو پهن شوند ) هر چه قطر لوله بیشتر و ضخامت جداره ان کمتر بوده و شعاع خم نیز کوچکتر باشد و مقدار این تغییر فرم بیشتر است .
برای جلوگیری از تغییر فرم مقطع در محل خمیدگی ، می توان آن ها را از داخل تقویت کرده و یا از دستگاه های لوله خم کن برای این منظور استفاده کرد .
لوله های بدون درز کم قطر را می توان در حالت سرد خم کاری نمود .
لوله های با قطر بیشتر را پس از گرم کردن محل خم ، خم کاری می کنند و در این روش باید سطح داخلی خمش را بیشتر از سطح خارجی گرم نمود .
انتخاب شعاع خم مناسب در تمیز بودن و عدم تغییر فرم در محل خم کاری بسیار موثر است .
شعاع خمش در خم کاری لوله ها نباید از سه برابر قطر اسمی ان ها کمتر باشد .
خم کاری پروفیل ها و لوله : برای تقویت داخلی لوله ها جهت جلوگیری از تغییر فرم ، مقطع آن ها در هنگام خم کاری ، معمولا از ماسه نرم و خشک و یا فنر خم کاری و غیره استفاده می کنند .
برای مطالعه ادامه مطلب در سایت تهران آهن کلیک کنید .
ادامه مطلبمحدودیت آرماتورگذاری پی ها و شمع ها : آرماتور های لازم برای مقاطع پی ها و شمع ها بر اساس نیروهای وارد بر آن مقاطع در حالت حد نهایی با رعایت محدودیت های زیر محاسبه می شوند .
در پی های نواری مقدار نسبت در ناحیه کششی در ناحیه کششی نباید کمتر از ۰٫۲۵ درصد اختیار شود ، مگر آنکه آرماتور به کار رفته به اندازه یک سوم بیشتر از مقدار آرماتور تعیین شده در محاسبات باشد .
در حالت اخیر این نسبت نمی تواند کمتر از ۰٫۱۵ درصد اختیار گردد .
در پی ها قطر میلگرد ها نباید کمتر از ۱۰ میلیمتر و فاصله محور تا محور آن ها از یکدیگر ، نباید کمتر از ۱۰۰ میلی متر و بیشتر از ۳۵۰ میلی متر در نظر گرفته شود .
در پی های حجیمی که در آن ها ابعاد و حجم بتن مستقل از نیاز های محاسباتی در نظر گرفته می شوند ، رعایت حداقل آرماتور خمشی ضرورتی ندارد .
در این پی ها در صورتی که کنترل ترک های سطحی مورد نظر باشد باید در آن سطوح یک شبکه میلگرد جلدی به کار برد .
حداکثر فاصله میلگرد های جلدی ۳۵۰ میلی متر است .
در پی های منفرد در صورتی که عملکرد پی یک طرفه باشد و یا عملکرد آن دو طرفه بوده و شکل آن مربع باشد ، توزیع میلگرد ها در سراسر عرض پی باید به طور یکنواخت صورت گیرد .
در غیر این صورت توزیع میلگرد ها باید مطابق ضوابط ( الف ) و ( ب) این بند باشد .
برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید .
ادامه مطلبمحدودیت آرماتورگذاری در دیوار : در دیوار ها آرماتور های قائم و افقی نباید به ترتیب کمتر از مقادیر زیر اختیار شوند .
حداقل نسبت مساحت مقطع ارماتور قائم به مساحت کل مقطع برای میلگرد های مختلف به شرح ( الف ) و ( ب) این بند است :
حداقل نسبت مساحت مقطع آرماتور افقی به مساحت کل مقطع برای آرماتور های مختلف به شرح (الف) و (ب) این بند است :
نسبت مساحت آرماتور قائم و آرماتور افقی به مساحت کل مقطع نباید بیشتر از ۰٫۰۴ اختیار شود .
محدودیت مقدار حداکثر باید در محل وصله های میلگرد ها نیز رعایت شود .
در دیوار های با ضخامت بیشتر از ۲۵۰ میلیمتر ، به جز دیوار های زیر زمین و دیوار های حایل ، هر یک از آرماتور های قائم و افقی باید در دو سفره به موازات سطوح دیوار ، مطابق ( الف) و (ب) این بند پیش بینی شوند .
برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید .
ادامه مطلبمحدودیت های آرماتور های پیچشی:
محدود کردن مقاومت مشخصه آرماتور های پیچشی به کمتر از ۴۰۰ مگا پاسکال باعث کنترل و محدودیت عرض ترک های قطری می گردد .
خاموت های بسته و دورپیچ های پیچشی باید تا فاصله d از دور ترین تار فشاری در مقطع ادامه یافته و آرماتور های پیچشی مهار گردند .
مهار شدن مناسب خاموت های بسته باید از طریق قلاب های انتهایی قابل قبول تامین گردد .
باید تمام میلگرد های پیچشی ( فولاد های طولی به علاوه خاموت های بسته و یا دورپیچ ها ) حداقل در طولی برابر با بزرگترین بعد عضو از نقطه ای که دیگر نیاز به مقاومت پیشچی نیست ادامه یافته و مهار آن ها مطابق ضوابط فصل هجدهم صورت گیرد .
در صورتی که پیشچ حداکثر در انتهای یک عضو اتفاق بیفتد ، ضروری است آرماتور های طولی دارای مهار انتهایی مناسب پس از انتهای عضو پیچشی باشند .
بدین منظور می توان از قلاب های انتهایی و یا اضافه کردن میلگرد های u شکل ، که دارای وصله های پوششی با آرماتور های طولی پیچشی هستند ، استفاده نمود .
برای مطالعه ادامه مطلب کلیک کنید .
ادامه مطلب
درباره این سایت